چگونه گروهی کار کنیم؟

ـ اول : باید مشخص کنم چه کارهایی از دست من بر میاد ؟ کارهایی که منجر به افتادن در زنجیره توانایی نشود . مثلا ساخت عکس نوشته یا ضبط پادکست از من بر نمی آید چون امکاناتش را ندارم، اما نوشتن متنِ خام پادکست چرا.

ـ دوم : باید از دوستانم یا هر فرد دیگری که قصد همکاری با هم را داریم بپرسم چه کارهایی میتوانی انجام بدهی ؟ (با همان فرض توجه به زنجیره توانایی) شاید من از او کاری را بخواهم و انتظار داشته باشم که در سطح توانایی و شرایط و موقعیت کنونی اش نباشد . و این توقع بیجای من و در مقابلش انجام ندادن او تنها نتیجه اش دلسردی و پیش نرفتن و تعطیلی کار خواهد بود . شناخت(چه از خودم چه از مخاطب) هر چه بیشتر باشد، در برنامه ریزی به من کمک بیشتری خواهد کرد .

ـ سوم : حتما و حتما با یکدیگر درباره موضوعاتی مثل روش ها و فرمول های برنامه ریزی و انجام کار، مطالعه و گفتگو داشته باشیم . من به این رسیده ام (تازه فقط رسیده ام) که روشی را که امیرالمؤمنین علیه السلام در هزار و چند صد سال پیش فرموده اند « قلیل یدوم خیر من کثیر ینقطع » و امروزه غربی ها از همین قانون بهترین استفاده ها را می برند و به خودمان بر می گردانند و ما با هزار بَه بَه و چَه چَه و مثل آدم های چیز ندیده از آنها می گیریم، چقدر در کار فردی و گروهی مهم و حیاتی است ؛ اما دوستم چه ؟ آیا او هم چنین دیدگاهی دارد ؟ . اگر نداشته باشد انتظار دارد در ماه اول کارمان کل دنیا را بگیرد در حالی که آب و غذا به گوسفند از یک طرف و همان زمان دست گذاشتن به دنبلانش برای اینکه ببینم چقدر به آنها اضافه شده خطاست . این انتظار اشتباه او را دچار شروع هیجانی می کند و فکر می کند باید فورا به کارهای بزرگ دست زد در حالی که موفقیت محصول پیشرفتهای یک درصدی است .