چی شد که چی شد

بسم الله الرحمن الرحیم

وِرد صحبتِ من و یکی از دوستانم حرف زدن درباره پرسشهایی بود که تمام ذهنمونم رو درگیر کرده بود. مشورت با بعضی از بزرگترها هم کارساز نشد. تا اونها رو با یکی از اساتید گمنام مدرسمون در میان گذاشتیم .

( استادی که واقعا از سر حوصله حرفمون رو گوش میکرد و می شنید و جوابهایی بهمون میداد که بدرد همون لحظه و آینده مون می خورد . پاسخ هایی که آبی بود بر آتش جانمان )

بعد از مدتی ایشون لطف کردن و کلاسی برامون تشکیل دادند که بهتر و مفصل تر به این دغدغه ها و مشکلات رسیدگی کنیم . که الحمدلله اگر چه برهه هایی حضوری در کنار هم نبودیم اما اصل این گفتگو و دغدغه تا الان وجود داشته است.

هدفی که در تمام این سالها چه از مطالعه و مباحثه کتابی ، چه از شرکت در دوره ای ، چه از جلسات هفتگی به دنبالش بودیم خودشناسی و خودسازی بوده است که امروزه همین مباحث رشد فردی تقریبا و به شکل ناقص به آن می پردازد .

اما اینجا نکته ای مورد غفلت من واقع شده بود.

این تحقیقات و مطالعات گرچه بسیار ناب هستند اما نامرتب و زائد و فائده دارشان نامشخص می باشد.

به همبن جهت گفتم به لطف خدا با یک تیر چند نشون بزنم و به خاطرِ
●به اشتراک گذاشتن مطالبی که در فراز و نشیب های زندگیم به دست آوردم
●نظم دادن به ذهن و فکر خودم
●جاری بودن و راکد نماندن
●دسته بندی مطالبی که آموختم.                                                             
●دسترسی داشتن به مطالب از هر مکانی
به امید خدا این وبلاگ راه اندازی شد. به امید خدا این وبلاگ پنجره ای است برای به اشتراک گذاشتن این گوهرها..

هر چی که تا بحال بدست آوردم بعلاوه مطالبی که تازه یاد می گیرم رو به مرور میگذارم .
تو این روند ممکنه یک مطلب درباره کمال گرایی باشه یک مطلب راجع به عادت ها .

شاید کسی ایراد بگیره این روش تو بی نظمی هست و مطابق سیر و برنامه خاصی نیست!
در جواب این اشکال باید بگم معنای واقعی نظم مراعات اهمیت هاست نه رعایت الزامی یک برنامه ریزی .