حدود و ثغور هدف ـ انگیزه ـ عمل

برایِ
ترک یک عادت
ایجاد عادت مثبت
عمل به برنامه ریزی ها
موفقیت در کارها
انگیزه رگ حیاتی است. هدف رگ حیاتی است. هویتی که از این دو شکل می گیرد رگ حیاتی است.

اما انگیزه یک مشکل عمده دارد! هدف مشکلاتی را برایت در آینده مسیر پیش می آورد!
انگیزه گاهی هست گاهی نیست.
هدف گاهی پر رنگ است گاهی نیست. هدف تو را به خودش محدود می کند.(البته اهدافی که خودشان محدود هستند)

پس بالاخره من چه کار کنم؟

صورت اول پاسخ :
کلا رهایشان کن. تمرکزت را بگذار روی سیستم و مسیر. همین!
در این صورت با کوچکترین دست آورد خوشحال خواهی شد و لذت بردنت را تنها مشروط به رسیدن کامل به هدفی که برای خودت در نظر گرفتی نمی کنی. در این صورت دیگر فقط سعی نمی کنی هر چه زودتر به هدفت برسی که باز بعد از رسیدن به هدفت دچار پوچی هدف شوی(البته اهدافی که این خصوصیت را دارند و کشش کمی دارند)

صورت دوم پاسخ :
در موارد یاده شده بالا انگیزه و هدف رگ حیاتی است. اما برای اینکه انگیزه ات را کنترل کنی و همیشه آنرا همره خودت داشته باشی، من به تو یک راه حل دیگری پیشنهاد می کنم. از این به بعد از کانال عمل کردن آنرا کنترل کن نه از از کانال خود انگیزه.
دقت کن نمی گوییم انگیزه و هدف کلا چرت و پرت است، نه.
راه توجه داشتن به هدف و انگیزه هست اما تمرکزت را روی آنها نگذار چرا به خاطر خوشان اگر ببینند خیلی بهشان توجه می کنی خودشان را لوس می کنند. گهگداری بهشان سری بزن و نگاهی بهشان بینداز اما تمرکزت را بگذار روی عمل کردن و سیستمی که تو را به آن اهداف میرساند. گفتم برای خودشان چون این روش در اصل برای زنده نگهداشتن همشگی انگیزه و پر رنگ کردن همیشگی هدف طراحی شده است اما از کانال جدید و امتحان شده.

از کجا چنین ادعایی می کنی؟

پاسخ : 
چرا در دو کتاب خرده عادت ها و عادت های خرد اینهمه تأکید می شود برنامه ات را در ابتدای مسیر برنامه ریزی کاری و یا ایجاد و ترک یک عادت به کوچکترین و ریزترین شکل ممکن تنزّل بده که حتی در بدترین شرایط ممکن آنرا تر ک نکنی؟ یا حتی به کسانی که در برنامه ای ثابت قدم شده اند و امتحان خود را پس داده اند و عادتی را مدت هاست ترک کرده اند یا مدت هاست عادت خوبی را دنبال می کنند هم گفته می شود برنامه ی خود را طوری منعطف تنظیم کنید که در پیش آمدهای ناگهانی و غیرمترقبه ای که ممکن است برای هر فردی پیش بیاید که نمیگذارد شما برنامه یتان برسید یا عادتتان را دنبال کنید یا شیارهای مرده عادت ترک شده تان را دوباره زنده کند در همان صورت هم قادر باشید مقدار حتی خیلی کمی را از برنامه ای که در ذهن دارید انجام داده و تحقق ببخشید؟

رازِ این همه تاکید چیست؟ مگر با این توصیه ها چه اتفاقی می افتد؟
مگر با انجام کوچک ترین شکل و جزء از یک کاری چه اتفاقی می افتد؟

رازش همان حیاتی بودن انگیزه و هدف است.

برای درک پاسخ باید گفت: اساسی ترین مشکلات ما در پیگیری کردن و استمرار یک برنامه است. به این معنی که در عمل کردن به آن موفق نیستیم (این اتفاق جزء لاینفک زندگی انسان است چون زندگی مدام دستخوش تغییرات است و هر لحظه ممکن برای آدم مشکلی پیش بیاید چه کوچک و چه بزرگ که شرایط لازم را برای پیگیری برنامه اش از دست بدهد).

اما چرا باید این عدم عمل گهگاهی به مشکل اساسی ما تبدیل شود؟
پاسخ : به خاطر تأثیری که در هویت و روحیه و شخصت ما میگذارد.
با یکی دوبار پایبند نبودن به مُرّ و عین برنامه ی تنظیم شده؛ انگیزه ای که به خاطر آن این برنامه را دنبال می کردی از دست میدهی
هدفی که از پس انجام این برنامه و کار میخواستی به آن برسی را دست نایافتنی می بینی
و این احساس به خاطر این در تو شکل می گید که می بینی به آن برنامه عمل نمی کنی یا عادتی را که تصمیم به ترک گرفتی هنوز انجام میدهی یا عادتی را که می خواهی دنبال کنی ادامه نمی دهی خلاصتا در صحنه ی عمل لَنگ میزنی.

می بینی باگ و پاشنه ی آشیل ما از کجاست به قول استاد صفایی از همین نقطه ای که ضربه پذیر هستیم شروع می کنیم و روی همین نقطه تمرکز می کنیم. نتیجه این می شود که بیا و این برنامه ایت را منعطف به کوچکترین شکل ممکن قابل تغییر بده یا از ریزترین شکلش شروع کن یا به هزار جرء کوچک تقسیمش کن و هر روز در یکی از آنها تنها یک درصد پیشرفت کن.
پس حالا دریافتی که رمز این همه تاکید به ریز کردم، جزئی کردن، پیشرفت یک درصدی این است که نمیگذارد آن احساس بد تزلزل در هدیت در تو شکل بگیرد چرا در هر صورت و هر شرایط تو به برنامه ایت عمل کرده ای و ضعف نداری و لنگ نمی زنی.

یعنی این همه تاکید به خاطر خود و نفس عمل نیست به خاطر تاثیری است که در جای مهم دیگری میگذارد و آن :
همان احساسی است که تو از خودت داری و پیدا می کنی.