اسلام نسبت به مسئله عادت چه نظری دارد؟

اسلام نسبت به مسئله عادت چه نظری دارد؟
آیا عادت کردن به فضائل اخلاقی مثل زیارت، نماز، هیئت و... موجب کم شدن ارزش آنها نمی شود ؟ 

قبل از اینکه به پاسخ سوال بپردازم باید یک قدم به عقبتر برگردم .
اصلا چرا چنین سوالی در ذهن من شکل گرفته است ؟
قطعا پیش فرض هایی در ذهن من سبب شده تا این سوال برایم ایجاد شود. آنها چه بوده اند ؟

من همیشه تصور می کنم که در منش اسلام هر چیزی که با سختی بدست بیاید ارزشمند است . هر چیزی که در قالب یک مبارزه بدست بیاید.
من این شکلی فکر می کنم که، ایثار و گذشتی ارزشمند است که سخت و طاقت فرسا باشد . اما اگر این ایثار، از خود گذشتگی، دست بخیر بودن برایت مثل رانندگی عادت و رِوال شده و سختی اش از بین رفته باشد، از نظر اسلام و خدا ارزشمند و قابل تقدیر و نخواهد بود، البته همان هم ثواب و اجر خودش را خواهد داشت اما شاید آنچنان مانند اولش تو را رشد ندهد !. آیا این فکر و پیش فرض ذهنی من درست است؟